GIBSON SG SPECIAL FADED - gitara elektryczna
2009-11-05

Kiedyś sobie obiecałem, że założę AC/DC Tribute band, ale z braku odpowiedniego wokalisty pomysł nie został na razie wcielony w życie. Ponieważ jednak nie zapomniałem o tym pomyśle ucieszyłem się na widok klasycznego, rogatego kształtu dodatkowo ozdobionego skromnym napisem Gibson na główce. Po raz pierwszy jedną najbardziej kultowych gitar w historii rock’n’roll’a zaprezentowano w 1959 roku. Od tamtej pory model SG (od Solid Gitar) należy do najpopularniejszych gitar Gibson’a. Ponieważ wszystkie gitary Gibson produkowane są w tej samej fabryce w Nashville (z wyjątkiem gitar akustycznych oraz hollow body) z zastosowaniem podobnych reżimów co do jakości materiału i sposobu wytwarzania ceny tych gitar odzwierciedlają ich jakość. Chociaż SG nie jest drogą serią, jak na tą markę, właśnie w tej serii Gibson zdecydował się umieścić najtańszy rasowy instrument ze swojej kolekcji.

Podstawową różnicą między SG Special Faded a SG Special jest matowy lakier pierwszym z nich. Nadal jest to ten sam lakier nitro celulozowy, z tym, że jego położenie jest mniej pracochłonne niż błyszczącego lakieru i stąd różnica w cenie. Konstrukcja SG Spl Faded jest niezmieniona od lat: mahoniowy korpus z wklejoną mahoniową szyjką, podstrunnica palisandrowa lub hebanowa, 22 progi typu medium. Elektronika to 2 przetworniki 490R i 496T, przyporządkowane im potencjometry Vol i Tone oraz trójpozycyjny przełącznik. Typowy dla Gibsona strunociąg i łatwy w ustawieniu mostek tune-o-matic oraz odchylona główka zapewniają najlepszą z możliwych interakcję strun z korpusem. Gitarę testowano na wzmacniaczach Marshall Mode Four MF350 oraz Line 6 Spider II 212.

Szyjka SG Spl Faded jest dość gruba, i nie jest to typ wyścigowy, ale że akcja strun (10-46) jest niska na gitarze gra się wygodnie. Dojście do wysokich pozycji jest łatwe, to typowa cecha SG. Gitara ma tendencję do lekkiego „opadania” główki, co też jest znakiem firmowym SG, można tego uniknąć opuszczając nieco tył korpusu w dół uzyskując przy okazji odpowiednio rockowy wizerunek. Gitara stroi perfekcyjnie, nawet w wysokich pozycjach, co stwierdziliśmy za pomocą bardzo dokładnego tunera Korg’a DTR2000. Przetworniki wykorzystane w SG Spl Faded nie są najmocniejszymi w kolekcji Gibsona, charakteryzują się raczej średnim poziomem sygnału. Jest to jednak słuszne rozwiązanie, ponieważ w SG jest stosunkowo mało drewna i mocny przetwornik zdominowałby brzmienie. Brzmienie SG w zasadzie trudno opisywać na nowo, znane jest z tysięcy płyt i koncertów. Tym większe brawa dla testowanego egzemplarza, który brzmi dokładnie tak, jak powinien: zwarty, szybki dół, lekko matowa i genialny środek, dzięki któremu nawet tak zagorzały fan Strat’a jak Jimi Hendrix używał w studiu i na scenie SG. Gra na SG Spl Faded to prawdziwa przyjemność, po pół godzinie gry zapomina się, że mamy w ręku tani instrument. Klasyczne riffy brzmią świetnie, zwłaszcza mój ulubiony numer na SG, czyli „Paranoid”. O sustainie nawet nie wspominam, SG ma bardzo długie wybrzmienie, nawet na stosunkowo niewielkim przesterowaniu. Jak już wspomniałem SG Spl Faded nie jest przeznaczony do wyścigów a’la Joe Satriani, co w tym przypadku uważam za zaletę. Po prostu mamy do czynienia z gitarą przeznaczoną do osadzonego, energetycznego grania. Sprzęt cyrkowy pozostawiamy japończykom, American Way Of Rock’n’Roll, oto motto tej gitary.

Sądzę, że SG Spl Faded to świetna propozycja dla muzyków poważnie myślących o swojej karierze, a jeszcze zarabiających niezbyt dużo na graniu. Aby nagrywać dobrze brzmiące piosenki i grać porywające widzów koncerty trzeba mieć porządny instrument. Gibson SG Spl Faded to w pełni zawodowy instrument, w dodatku z najlepszym z możliwych logo na główce. Na dobrą sprawę różnica w cenie między droższymi modelami Epiphone’a a Gibsonem SG Spl Faded jest na tyle niewielka, że chyba warto rozważyć zakup amerykańskiego instrumentu.

Test pochodzi z Magazynu Gitara i Bas + Bębny. Przedruk za zgodą redakcji.